‘Borstkankerzorg op maat betekent niets anders dan de juiste behandeling voor die ene individuele patiënt met die ene vorm van borstkanker. En dat betekent niet alleen maar kijken wat de richtlijn zegt. Nee, wat is de beste behandeling voor haar, voor deze ene mevrouw, dit ene meisje, of deze ene meneer?’
‘Wat ik bepleit is eigenlijk wat we in het Antoni van Leeuwenhoek al doen: we bespreken elke patiënt in een multidisciplinair overleg en dan kijken we echt naar de individuele mens; een mens met een individuele vorm van borstkanker. Vervolgens stellen we zo veel mogelijk zorg op maat voor. Als er iemand naar een congres is geweest waarin onderzoek is gepresenteerd, of iemand kennis heeft van resultaten van een studie, bespreken we dat. We kijken of we de resultaten al voldoende valide vinden om toe te gaan passen in de praktijk. Dan zijn de richtlijnen nog niet vastgesteld, dus dan lopen we vooruit. Je doet dat natuurlijk nooit alleen, we moeten het er met het hele team over eens zijn over dat we dit verantwoord vinden.’
‘Er wordt op vele fronten onderzoek gedaan om te kijken of er bij die individuele patiënt tot meer zorg op maat kunnen komen. De focus ligt op de-escalatie: zo min mogelijk behandelen, omdat behandelen als het eigenlijk niet echt nodig is, alleen maar nare bijwerkingen geeft. Een voorbeeld is de LORD-studie van mijn collega’s chirurg Frederieke van Duijnhoven en patholoog Jelle Wesseling. In deze studie wordt gekeken of het mogelijk is om te de-escaleren bij DCIS, wat betekent dat je goed in de gaten houdt wat er gebeurt, maar dat je niet gaat behandelen voordat het nodig is.
‘Of de mooie TRAIN-studies van collega Gabe Sonke waarbij we bij patiënten met een HER 2-positieve vorm van borstkanker inmiddels vaak minder chemotherapie hoeven te geven. Gelukkig zijn er nog veel meer van dit soort studies gaande. Ik besef heel goed dat dit niet voor iedereen mogelijk is. Er gaan simpelweg nog steeds te veel mensen dood aan de gevolgen van borstkanker.’