De wetenschappers analyseerden achttien RCT’s met meer dan negen jaar follow-up die sterfte door alle oorzaken en de geschatte gewonnen levensduur bepaalden voor zes veelgebruikte vormen van screening: mammografiescreening voor borstkanker, colonoscopie, sigmoïdoscopie en FOBT voor colorectale kanker, screening middels CT-scan voor longkanker bij rokers en voormalige rokers en PSA-metingen voor prostaatkanker. Hiervoor werd data van ruim 2,1 miljoen patiënten onderzocht.
De enige screening met een significante levensverlenging bleek sigmoïdoscopie. De gemiddelde levensverlening was zo’n drie maanden. Levensverlenging dankzij de andere vormen van screening was er niet of was in ieder geval uiterst onzeker.
Dat levensverlenging niet is aangetoond kan volgens de onderzoekers te maken hebben met de gevaren van screening – zoals perforatie en bloedingen als gevolg van screening voor colorectale kanker, maar ook met bijvoorbeeld bloedingen door biopsies of ernstige (soms fatale) gevolgen van chirurgie en therapie als behandeling na een screening. Dat er geen significante verlenging van de levensduur als gevolg van screening op kanker is aangetoond kan ook komen door overlijden vanwege comorbiditeit.
