Beeld: Jeroen van Kooten FotografieWe zijn vrijwel allemaal weer terug van vakantie. Voor mij persoonlijk waren de drie weken (bijna) zonder werkgerelateerde zaken zeer welkom en eerlijk gezegd ben ik al weer toe aan de volgende vrije periode.
De uitkomsten van de enquête over normuren verbazen me niets. Overwerken lijkt niet de norm, maar is de norm. Ik zie het in mijn eigen ziekenhuis ook. De internist-oncologen en -hematologen doen het licht ’s ochtends op de poli aan en ’s avonds als laatste ook weer uit. Opvallend is ook dat de werksituatie (academisch of niet-academisch ziekenhuis) niet lijkt uit te maken. Het is overigens niets om stoer over te doen, waarschijnlijk is het zelfs oliedom. We zijn met zijn allen zeer gemotiveerd om het beste te doen voor onze patiënten, maar hoe kun je de best mogelijke zorg voor een ander leveren als je al niet eens voor jezelf kunt zorgen?
Shared decision making 3.0 (zie het artikel over de Post-ASCO) kost veel tijd en inspanning, maar maakt het werk ook zo leuk. Multidisciplinair werken en samen zicht houden op witte raven (zie het Open Podium) leidt ongetwijfeld voor optimale zorg voor iedere patiënt, maar vergt investeringen van ons. Deze investeringen komen bovenop de al grote en noodzakelijke investeringen voor internist-oncologen om de laatste ontwikkelingen te volgen en te implementeren in de dagelijkse praktijk (zie het artikel over de richtlijn Pancreascarcinoom en de beoordelingen van de commissie BOM). We zorgen er altijd voor dat de patiënt met kanker op korte termijn gezien wordt en zetten ons in om de laatste ontwikkelingen beschikbaar te maken voor onze patiënten, maar daardoor missen we de tijd om het werk beter te organiseren. Het wordt tijd om de handschoen op te pakken en als internisten pal te gaan staan voor onszelf. Dat bevordert duurzame inzetbaarheid van dokters en dan houden we ons prachtige vak ook interessant voor onze opvolgers.
Misschien moeten we eens over de grens gaan kijken hoe het daar geregeld is; in Denemarken lijkt de balans tussen werk en privé in ieder geval beter in evenwicht.
Namens de redactieraad,