Beeld: Job BoersmaIn dit nummer van Medische Oncologie vormt ‘kwaliteit van zorg’ de rode draad. Diverse jonge Nederlandse internist-oncologen zijn onlangs ‘ge-Vogled’, hetgeen ongetwijfeld een bijdrage heeft geleverd aan de kwaliteit van zorg in de nabije toekomst. Door de bespiegelingen die dr. Steven Vogl geeft over de Amerikaanse gezondheidszorg, bekruipt me het gevoel dat we het in Nederland zo slecht nog niet hebben. Bovendien: hoe erudiet en eloquent Vogl ook is, zijn relatief monodisciplinaire aanpak doet wat mij betreft geen recht aan de multidisciplinaire zorg die onze patiënten verdienen. Desalniettemin nodigen zijn opmerkingen over schaalvergroting, holisme en eindpunten van trials uit tot reflectie.
Verder is er in dit nummer veel aandacht voor het multidisciplinair overleg (MDO) of beter gezegd: de grote aantallen MDO’s waarmee een internist-oncoloog wekelijks wordt geconfronteerd. Velen van u zijn het erover eens dat ‘het MDO’ de kwaliteit van zorg verbetert, maar de werklast, financiering en vergaderhygiëne zijn voor verbetering vatbaar. Het ligt in de lijn der verwachting dat door netwerkvorming meer MDO’s via videoconferencing zullen worden gevoerd. De gevolgen wat betreft tijdsinvestering en financiën zijn echter nog nauwelijks erkend en gecompenseerd. Hoog tijd om vanuit de NVMO die handschoen op te pakken.
Velen van u zullen onder meer door implementatie van nieuwe EPD’s te maken hebben (gehad) met de gevolgen van digitalisering van de gezondheidszorg. Digitalisering hoeft niet noodzakelijkerwijs gepaard te gaan met automatisering – de kwaliteit van leven van velen is, op zijn minst tijdelijk, enkele procentpunten gedaald. Toch gloort er hoop aan de horizon. In de bijdragen over e-consulten en deep learning is te lezen dat de soms duizelingwekkende technologische mogelijkheden die worden gecreëerd, uiteraard over de digitale snelweg, voorzichtig de goede kant op worden geleid. Ook het onderzoek met organoïden is fascinerend en kan, mits toepasbaar in de dagelijkse praktijk, bijdragen aan een enorme kwaliteitsimpuls. Wat dat betreft hebben de robotgeleide RFA en het in vaste dosering toedienen van monoklonale antilichamen hun waarde al bewezen. Vooral dat laatste is een makkelijk uitvoerbare manier om op korte termijn kosten te besparen en doseerfouten te minimaliseren. Binnenkort maar eens met de ziekenhuisapotheker om de tafel?