‘Chemofog: het kost je heel veel moeite om bij te blijven. Het is heel lastig als je wilt nadenken en tot de kern wilt komen. Het is alsof je niet gewoon naar de wereld kunt kijken, alsof er een dichte vitrage voor hangt. Je verliest een stukje van jezelf. Voor mijn omgeving is denk ik te merken dat ik daardoor niet meer de oude Erica ben.
‘Toch wilde ik graag actief deelnemen aan de samenleving, hoewel je weet dat je formeel palliatief bent. Maar ik voelde mij fysiek goed en ik wilde patiënt-af zijn. Ik wilde vrijwilligerswerk gaan doen. Bij sollicitaties kreeg ik vaak te horen dat ze het heel bewonderenswaardig vonden dat ik daar zat. “Fijn, dan zou ik dat graag verzilveren. Jullie zien nu wat voor veerkracht ik heb.” Maar ik werd nooit aangenomen, ze durfden het niet aan. Uiteindelijk heb ik een plek gevonden bij een organisatie die wel buiten haar comfortzone wilde treden en mij een kans gaf. Ik werk er nu nog steeds.
&ellipsis;
