Meedogenloze analyse

De woorden ‘ik‘ en ‘kanker‘ komen in sommige egodocumenten niet samen in één zin voor. Anne Boyer doet daar niet aan mee: ‘Ik werd gediagnosticeerd met borstkanker in 2014, toen ik 41 was.’ Recht voor zijn raap, met onmiddellijk erna een lijst namen van jonge vrouwen die door borstkanker overleden. Boyer windt er dus geen doekjes om: ze gaat het hebben over borstkanker, en niet over ‘verhullende begrippen als neoliberaal zelfmanagement en Pink Ribbon’. Wel over de brokstukken die overblijven na de botsing van haar leven met borstkanker in de samenleving waarvan ze deel uitmaakt. De Nederlandse lezer zit met de kin op de knieën bij het zien van termen als ‘drive-by mastectomy’: een etmaal na een mastectomie wordt de patiënt ontslagen, ook door goede ziekenhuizen in de Verenigde Staten. Chirurgie wordt beschouwd als een poliklinische ingreep.
‘De vervloekte granieten substantie in mijn borst’