Langzaamaan lijkt de maatschappij weer op te krabbelen na de COVID-19-crisis. Het aantal patiënten met COVID-19 op de ic’s daalt, evenals het aantal sterfgevallen. De reguliere zorg wordt weer opgeschaald en de restrictieve maatregelen in het dagelijks leven worden door de overheid versoepeld. Nederland begint aan ‘het nieuwe normaal’ te wennen. We geven elkaar geen hand meer en zijn razendsnel gewend aan thuiswerken, mondkapjes in het openbaar, social distancing en borrelen via Hangouts.
Ook voor de internist-oncoloog is er een nieuwe realiteit. We horen zorgwekkende geluiden. Er zou een tsunami aan uitgestelde zorg over ons heenkomen, de talloze nietgeholpen patiënten met kanker zouden de onzichtbare slachtoffers zijn van het covidium en zorgverzekeraars zullen ziekenhuizen uitknijpen als citroenen omdat nu duidelijk is geworden hoeveel onnodige zorg wordt geleverd. We moeten kiezen wi