‘Soms genezen, vaak verlichten, altijd troosten’ – ook in de oncologie is deze uitspraak van grote waarde. Het geven van ruimte aan het verhaal van de patiënt, in de spreekkamer of in het ziekenhuisbed, is troostend. En meer dan dat: het geeft betekenis aan het ziek-zijn, bevordert goede zelfzorg en kwaliteit van leven.
De afgelopen jaren is een nieuw veld binnen de geneeskunde ontstaan: medical humanities. Vragen die in dat veld aan de orde komen zijn bijvoorbeeld: wat weten we over de effecten van het lezen van romans en gedichten door mensen met kanker? Helpt het te doen aan expressive writing? En wat houdt dat helpen dan precies in? Wat weten we over de effecten van het lezen van romans en gedichten door geneeskundestudenten en jonge artsen? Wat is het effect van expressive writing bij schrijvende oncologisch specialisten?1-2