Hypoxia-inducible factor 1α in carcinogenesis and progression of breast cancer

Hypoxie is een veel voorkomend verschijnsel tijdens carcinogenese en tumorgroei. Optreden van hypoxie kan leiden tot resistentie voor chemo- en radiotherapie. In 1995 werd het gen voor hypoxia-inducible factor 1 (HIF1) geïdentificeerd. Het genproduct is een transcriptiefactor – bestaande uit twee subunits: HIF1α en HIF1β– dat een groot aantal genen activeert (onder meer VEGF, erythropoïetine, glucosetransporter-1). Hierdoor vergroot het de overlevingskansen van de cel en stimuleert het angiogenese. Aangezien de β-factor voortdurend aanwezig is, bepaalt het induceerbare HIF1αde activiteit van de transcriptiefactor. In 1999 werd HIF1α in verschillende humane tumoren aangetoond.
Omdat remming van HIF1α een potentieel doel is voor therapeutische interventie bij kanker, onderzocht Reinhard Bos de rol van HIF1α bij het mammacarcinoom. Bos onderzocht de aanwezigheid van HIF1