Anne-Mei The, Rijksuniversiteit Groningen, 3 maart 1999
'Meneer Dekker neemt ook afscheid van mij, maar ik hoor het niet. Hij is een dierbaar iemand geworden. Hoewel de dood centraal staat in mijn studie, kan ik niet geloven en wil ik niet zien dat meneer Dekker doodgaat. Ik weet het aan de ene kant wel en aan de andere kant niet. Ik heb het ook nog niet meegemaakt; meneer Dekker is de eerste van "mijn patiënten" die sterft.' Dit is een kenmerkende observatie van Anne-Mei The in haar proefschrift. Zij is cultureel antropologe en werd gefascineerd door het probleem van onterecht optimisme. Waarom zijn patiënten bij wie kleincellig bronchuscarcinoom is ontdekt zo ontzettend optimistisch over hun herstel, terwijl objectief vaststaat dat de kans dat zij na twee jaar nog in leven zijn zeer gering is? The volgde het ziektetraject van dertig patiënten vanaf het moment dat ze op de poliklinie
Palliatieve behandeling en communicatie; een onderzoek naar het optimisme over herstelvanlongkankerpatiënten
Maak een gratis account aan en krijg toegang tot alle artikelen
Heeft u al een account?