Tissue is the issue…

  • 2 min.
  • Voorwoord
  • Woord vooraf

Een zeer gewaardeerde collega van me introduceert al jarenlang het adagium Tissue is the issue… bij onze aios, meestal gevolgd door …and cancer is the answer. Deze editie van Medische Oncologie staat bol van de vernieuwingen in de oncologische zorg waarbij tissue inderdaad the issue is. Prof. dr. Stefan Sleijfer bespreekt de eerste resultaten van de CPCT- en DRUP-studies, die laten zien dat je snel vooruitgang kunt boeken als tumorweefsel op een gestructureerde manier en het liefst met duidelijke vraagstellingen wordt afgenomen, geanalyseerd en gearchiveerd. Voor patiënten die voorheen als uitbehandeld werden bestempeld, blijken in 30 tot 40 procent van de gevallen nog zinvolle behandelopties op basis van whole genome sequencing (WGS)-data te bestaan. Niet alleen de onderzoeker profiteert zo van de inspanningen die door velen van ons zijn en worden geleverd. We zijn er echter nog lang niet. Het is nog niet zo eenvoudig om de resultaten van WGS te interpreteren en commerciële bedrijven staan – met tools om WGS-data te koppelen aan (offlabel-)behandelmogelijkheden – te trappelen om in te springen op deze kennislacune van clinici. Wat mij betreft moeten we voorzichtig omgaan met dergelijke koppelingen en op WGS gebaseerde behandelingen alleen in studieverband aanbieden. Er is namelijk nog genoeg te leren en de internist-oncoloog van 2020 zal zich op dit gebied moeten bijscholen. Overigens zie ik deelname van een moleculair bioloog aan de reguliere MDO’s, zoals dr. Paul Roepman bepleit, niet zo snel gebeuren.
Een laagdrempelige overlegstructuur tussen kliniek en lab, bij voorkeur ingebed in een regionaal netwerk, is veel praktischer.

De Nederlandse wetenschappelijke successen illustreren ook het belang van samenwerking tussen diverse partijen. Niet alleen tussen internist-oncologen, pathologen, radiologen en moleculair biologen, maar ook tussen academici, medici en farmaceuten. Willen we de vooruitgang echt naar de patiënt toebrengen, dan zullen de zorgverzekeraars ook aan tafel moeten komen.
WGS zal in het verzekeringspakket moeten worden opgenomen om een optimaal behandeladvies te kunnen geven. Prof. dr. Carla van Herpen pleit voor de mogelijkheid om offlabel-behandelingen te kunnen voorschrijven op basis van moleculaire kenmerken van zeldzame hoofd-halstumoren. Dat kan alleen als zorgverzekeraars hieraan hun medewerking verlenen. Ondertussen werkt de NVMO hard aan toetsbare en toepasbare kwaliteitsnormeringen. De eerste versie van het document is inmiddels tijdens de algemene ledenvergadering goedgekeurd. Door het opstellen van transparante kwaliteitseisen houden we de regie over de zorg die we verlenen zoveel mogelijk in eigen hand.
De realiteit leert dat zorgverzekeraars vaak al bepalen welke behandelingen waar gegeven kunnen worden en het is hoog tijd dat degenen met de meeste inhoudelijke kennis dat weer gaan bepalen. Joan Heijns illustreert namelijk een keerzijde van ongestructureerde centralisatie.
Topzorg moet wel voor iedereen beschikbaar zijn.

Namens de redactieraad,