Wanneer u als specialist bladert in de laatste editie van een gerenommeerd naslagwerk, merkt u al gauw dat er sinds de publicatie van het boek veel is veranderd. Bij richtlijnen hebben de meeste van u eenzelfde ervaring. Het streven om hierin tot volledige consensus te komen aangaande diagnostiek, behandeling en (na)zorg, leidt tot soms onleesbare richtlijnen van honderden pagina’s en megabytes aan informatie.
Richtlijnen creëren vaak de indruk dat een bepaalde behandeling ‘zo moet gebeuren’ omdat het ‘anders niet goed is’. Buiten het medisch-specialistisch bedrijf worden richtlijnen ook vaak star gehanteerd, waarbij de ‘kwaliteit van de behandelrichtlijn’ direct wordt vertaald naar metingen voor kwaliteit.
En daar wringt de schoen.