De meeste ongeneeslijk zieke kankerpatiënten kiezen voor chemotherapie, ondanks de geringe levenswinst en de ernstige bijwerkingen. Hun keuze valt deels te verklaren doordat oncologen te weinig informatie geven over het alternatief: een afwachtend beleid, vaak ten onrechte aangeduid als 'niets doen'. Dat kan anders, stelt medisch psychologe C.G. Koedoot in haar proefschrift .
'Zes jaar lang heb ik gesproken met patiënten die in de palliatieve fase waren beland', begint Nelleke Koedoot. 'Je komt dan vreselijk trieste situaties tegen, zoals mensen met jonge kinderen. Ze weten dat ze niet meer beter zullen worden en hun kinderen dus nooit zullen zien opgroeien. Het was af en toe loodzwaar. Als ik door Nederland rijd , denk ik nog overal: hier woonde die mevrouw or meneer. Inmiddels zijn ze waarschijnlijk allemaal overleden.'&ellipsis;