In 2011 haalde het wetsvoorstel voor een landelijk elektronisch patiëntendossier (EPD) het niet in de Eerste Kamer. De reden: zorgen over het risico op misbruik van patiëntgegevens en schending van de privacy. In plaats van een landelijk EPD heeft nu ieder ziekenhuis zijn eigen EPD. En wat heeft ons dat gebracht? In de praktijk zijn er twee grote aanbieders die voor ieder ziekenhuis een eigen versie van het EPD maken. Maar hoe waardevol en noodzakelijk zijn deze eigen versies eigenlijk? Of is het misschien vooral lucratief voor de aanbieders?
Vaak gaat het als volgt: in ieder ziekenhuis en op iedere afdeling wordt een werkgroep gevormd die veel tijd en energie steekt om een in hun ogen ideaal EPD te ontwikkelen. Zij zullen ongetwijfeld enorm tevreden zijn met het eindresultaat. Maar zou dat ook gelden voor iedereen die uiteindelijk met het EPD moet werken? Of zou men gemiddeld net zo te