‘Nee hoor, ik schrik niet van het woord kanker, ik ben huisarts geweest. Het is zo algemeen aanwezig in de bevolking, bijna een op de vier. Als je er dan dagelijks mee werkt is het een heel normaal woord. Toen ik het hoorde, schrok ik wel even – dat ik zelf aan de beurt was, dan wordt het persoonlijk. Dat was wel heftig.3 Ik heb volgens mij een darmtumor gehad, mijn lichaam heeft dat opgeruimd. Het was al wel uitgezaaid. Er waren daar verschijnselen van, maar ik stelde het uit om ernaar te laten kijken. Het was zo druk op de praktijk dat het er niet van kwam. In het begin ben ik wel boos geweest dat ik kanker had – onmachtgevoelens. Gemetastaseerd adenocarcinoom, primaire tumor onbekend, dan weet je hoe de prognose is. Het is dodelijk. Je staat met de rug tegen de muur. Je kunt niet anders dan accepteren dat je het hebt. Die boosheid was er wel, in het begin verdriet, maar ik ben ook wel praktisch, dan ga ik handelen. Ik was bezig om alle zaken te regelen voor de
Bergbeklimmen
De heer K. (voormalig huisarts, 70 jaar) kreeg de diagnose gemetastaseerd adenocarcinoom. Tegen de verwachting in verbeterden de scans en kon hij zijn leven weer oppakken.
Maak een gratis account aan en krijg toegang tot alle artikelen
Heeft u al een account?
